Ρωμαϊκή Περίοδος (146 π.Χ.-330 μ.Χ.)
Στα τέλη της 1ης χιλιετίας π.Χ. και στις αρχές της 1ης χιλιετίας μ. Χ. η Ρώμη κυριάρχησε πολιτικά στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που εκτεινόταν σε 3 ηπείρους την Ευρώπη, την Αφρική, και την Ασία και ήταν ένα πολύμορφο μωσαϊκό παραδόσεων, κοσμοθεωριών, δομών και πεποιθήσεων που όλα λειτουργούσαν υπό το διοικητικό σύστημα οργάνωσης της Ρώμης. Ο πολιτισμός που αναπτύχθηκε από τις ζυμώσεις και αλληλεπιδράσεις μεταξύ αυτών των πηγών πολιτισμού θεμελιωνόταν στα διπλά θεμέλια της Ελλάδας και της Ρώμης, γι αυτό και ονομάζεται ελληνορωμαϊκός πολιτισμός. Ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι μια από τις βασικότερες πολιτισμικές μήτρες της σύγχρονης Ευρώπης.
Για τον Ελληνικό χώρο η ρωμαϊκή εποχή αρχίζει συμβατικά με την καταστροφή της Κορίνθου από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ. και λήγει το 330 μ.Χ. όταν η πρωτεύουσα του ρωμαϊκού κράτους μεταφέρεται από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη ύστερα από πρωτοβουλία του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ιδρυτή της μεσαιωνικής Ελληνικής αυτοκρατορίας, γνωστής ως βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Η παρουσία όμως της Ρώμης στον Ελληνικό χώρο είχε αρχίσει καιρό πριν. Η αυξανόμενη πολιτική επιρροή και η σταδιακή διείσδυση της Ρώμης στην ανατολική Μεσόγειο κατά το 2ο αιώνα π.Χ. είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση και αύξηση του αριθμού των ρωμαϊκών οικογενειών (αποίκων) από την Ιταλία στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Με αυτό τον τρόπο αναθερμάνθηκαν οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ της Ιταλίας και της Ελλάδας, που είχαν διακοπεί λόγω των Καρχηδονιακών πολέμων, και προστέθηκε μία νέα εθνότητα στον ελλαδικό χώρο. Καθώς μάλιστα ο ρόλος των ρωμαίων αποίκων στην οικονομική ζωή της Ελλάδας ήταν πολύ σημαντικός αναπόφευκτα επηρεάστηκε και η κοινωνία της.
