Το Δέλτα του Έβρου
Το Δέλτα του ποταμού Έβρου, αναπτύσσεται στα σύνορα δύο γεωγραφικών περιοχών με διαφορετικά χαρακτηριστικά η καθεμία. Τα μεσογειακά και νοτιο-ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά είναι φανερά στην περιοχή, αλλά και η επίδραση του ποντοκασπικού χώρου είναι, επίσης, εμφανής, ιδιαίτερα στα χαρακτηριστικά της βλάστησης. Για το λόγο αυτό οι βιότοποι του Δέλτα Έβρου είναι μοναδικοί στην Μεσόγειο με σπάνια χλωριδικά και πανιδικά χαρακτηριστικά.
Η βλάστηση στο δέλτα του Έβρου δεν επηρεάζεται μόνο από το κλίμα αλλά και από παράγοντες που αφορούν στο έδαφος όπως η σύστασή του, η περιεκτικότητά του σε νερό καθώς και η αλατότητα του. Οι τύποι της βλάστησης είναι αυτοί που χαρακτηρίζουν τις ακτές του βορείου Αιγαίου. Η βλάστηση στο Δέλτα Έβρου λόγω της θέσης του, δέχεται σημαντικές επιδράσεις από εκείνη που βρίσκεται στις πιο ανατολικές περιοχές, όπως ο Εύξεινος Πόντος και η Κασπία Θάλασσα. Η χλωρίδα του Δέλτα Έβρου περιλαμβάνει περί τα 350 φυτικά είδη.
Ιδιαίτερα σημαντική, τόσο σε είδη όσο και σε αριθμούς, είναι η παρουσία της ορνιθοπανίδας, των αμφίβιων και ερπετών, των θηλαστικών και των ψαριών στο Δέλτα Έβρου. Από τα 28 είδη αμφίβιων και ερπετών που απαντώνται στο Δέλτα Έβρου, τα 8 περιλαμβάνονται στο Annex II της οδηγίας 92/43/ E Ε. Συνολικά, στο δέλτα και στο ποτάμι, έχουν καταγραφεί 46 είδη ψαριών εκ των οποίων τα 5 περιλαμβάνονται στο Annex II της οδηγίας 92/43/ E Ε, ενώ το ίδιο συμβαίνει και για 2 είδη θηλαστικών από τα 40 που έχουν καταγραφεί στον υγρότοπο.
Το Δέλτα του Έβρου, έγινε ευρέως γνωστό ως υγρότοπος που φιλοξενεί μια ιδιαίτερα πλούσια και σπάνια ορνιθοπανίδα, σχετικά πρόσφατα, μόλις τη δεκαετία του 1960, όταν και δημοσιεύτηκε η πρώτη επιστημονική μελέτη από τους Bauer and Muller (1969). Το Δέλτα του Έβρου, χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη ποικιλία σε βιότοπους στους οποίους απαντούν 316 είδη πουλιών. Είναι, πιθανά, η πιο σημαντική υγροτοπική περιοχή για τα μεταναστευτικά παρυδάτια είδη στην Ανατολική Μεσόγειο.
Λίγα είναι τα είδη που αναπαράγονται πια στο Δέλτα του Έβρου και αυτό εξαιτίας των αποστραγγιστικών έργων που έχουν μειώσει τους διαθέσιμους βιότοπους αναπαραγωγής, αλλά και το γλυκό νερό. Είδη που αναπαράγονται τακτικά στο Δέλτα του Έβρου είναι η Βαρβάρα, η Αγκαθοκαλημάνα, ο Στρειδοφάγος, ο Καλαμοκανάς, ο Καλαμόκιρκος, το Νανογλάρονο, το Ποταμογλάρονο, κ.ά. Συχνά επίσης αναπαράγονται σημαντικά είδη όπως ο Θαλασσαετός, ο Μαυροκέφαλος Γλάρος, το Νεροχελίδονο, ο Πορφυροτσικνιάς.»
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα ένας σημαντικά μεγάλος αριθμός υδρόβιων πουλιών (περισσότερα από 145 είδη) διαχειμάζει στο Δέλτα. Ο συνολικός αριθμός των πουλιών που ξεχειμωνιάζουν στο Δέλτα ποικίλλει από χρονιά σε χρονιά, εξαρτώμενο από παράγοντες, όπως η επιτυχία της προηγούμενης αναπαραγωγικής περιόδου αλλά και η δριμύτητα του χειμώνα στην Βόρεια Ευρώπη και στα Βαλκάνια. Παρόλη την μείωση που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια, το Δέλτα Έβρου εξακολουθεί να διατηρεί σημαντικούς πληθυσμούς υδρόβιων πουλιών το χειμώνα.
Σημαντικός είναι, επίσης, ο αριθμός των πουλιών που χρησιμοποιούν τον υγρότοπο ως ενδιάμεσο σταθμό για διατροφή και ανάπαυση κατά τη μετανάστευσή τους από την Ευρώπη προς την Αφρική και αντίστροφα. Ανάμεσα στα είδη που διέρχονται από το Δέλτα κατά τη μετανάστευση τους διακρίνονται ο ροδοπελεκάνος, η χαλκόκοτα, η χουλιαρομύτα, αργυροπελεκάνοι, νανόγλαροι, μαυρογλάρονα κ.ά.. Ιδιαίτερα θα πρέπει να τονισθεί η παρουσία ενός από τα πιο σπάνια είδη πουλιών στον κόσμο και στην Ευρώπη, της Λεπτομύτας, η οποία και διέρχεται τακτικά από το Δέλτα κατά τη μετανάστευση της.
Το Δέλτα του Έβρου είναι ένας από τους πιο σημαντικούς υγροτόπους στην Ελλάδα και την Ευρώπη για πολλά είδη αρπακτικών, όπως ο Στικταετός, ο Βασιλαετός, ο Θαλασσαετός, ο Τσίφτης…. Πολλά από τα αρπακτικά πουλιά φωλιάζουν στο δέλτα αλλά και στους γειτονικούς λόφους και χρησιμοποιούν τον υγρότοπο για αναζήτηση τροφής.
