Μενέλαος Λουντέμης (1912 – 1977)
Ψευδώνυμο του Τάκη Βαλλασιάδη ο οποίος θεωρείται ο πιο πολυδιαβασμένος Ελληνας σύμφωνα με τον Β.Βασιλικό έπειτα απο τον Ν.Καζαντζάκη. Γνώρισε απο μικρή ηλικία τον ξεριζωμό και την βιοπάλη στην Εδεσσα & τα χωριά της, όπου έζησε απο το 1923 μέχρι το 1932. Μαθητής ήδη στο γυμνάσιο της πόλης (1925-1929) έκανε το 1928 το συγγραφικό του ξεκίνημα απο τις στήλες της Αγροτικής Ιδέας. Τα έργα του θεωρούνται μνημεία της Ελληνικής Λογοτεχνίας με το “Συννεφιάζει” (1946) & “Ενα παιδί μετράει τ’άστρα”(1956).
Γεννήθηκε το 1912 και ήρθε προσφυγάκι στον Εξαπλάτανο. Στην Εδεσσα φοίτησε στο Γυμνάσιο και πέρασε πολύ δύσκολα εφηβικά χρόνια.
Με το ξέσπασμα του εμφυλίου ο Λουντέμης διώκεται και μεταφέρεται μαζί με τον Ρίτσο, το Θεοδωράκη και άλλους πνευματικούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και εξόριστος στο Βουκουρέστι συνεχίζει εκεί το συγγραφικό του έργο. Το 1976 αποκτά ξανά την ελληνική ιθαγένεια και επιστρέφει στην Ελλάδα όπου και πεθαίνει ένα χρόνο αργότερα και η σορός του εκτίθεται σε λαϊκό προσκήνυμα, τιμή άξια ενός μεγάλου συγγραφέα και υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η πένα του Λουντέμη έχει αμεσότητα, λυρισμό αλλά και δύναμη όπως και ρεαλισμό. Με την μοναδική του παιδεία γνώστης σε βάθος της ζωής ο Λουντέμης παίζει με τις διαλέκτους, απλώνεται σε όλες τις αποχρώσεις των ανθρωπίνων χαρακτήρων, αλλά κυρίως γνωρίζει καλύτερα απο οποιονδήποτε την φτωχολογιά της επαρχίας.
Είναι ένας τρυφερός και παθιασμένος παρατηρητής της Ελληνικής Ψυχής. Οπως είπαν για αυτόν, “ανοίγει την καρδιά του, και τις καρδιές των άλλων.”
