Κώστας Βάρναλης
Γεννήθηκε στον Πύργο της Β. Θράκης το 1884. Στo σχολείο της πατρίδας του έμαθε τα πρώτα γράμματα και κατόπι σπούδασε στα Ζαρίφεια Διδασκαλεία της Φιλιππούπολης κι’ αφού δίδαξε λίγα χρόνια στο σχολείο του Πύργου, κατέβηκε στην Αθήνα και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο φιλολογία.
Διορίστηκε ελληνοδιδάσκαλος πρώτα σε διάφορα σχολεία του Κράτους, και καθηγητής αργότερα στην Ανωτάτη Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών. Επίσης παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας, φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας στο Παρίσι.
Πρωτοπαρουσιάσθηκε στα ελληνικά γράμματα με στίχους, που δημοσίευσε, σπουδαστής ακόμα, στην εφημερίδα της Φιλιππούπολης «Ειδήσεις του Αίμου» με το ψευδώνυμο Φηγεύς και λίγο αργότερα στο «Νουμά» με τ’ όνομά του. Πρώτη του ποιητική συλλογή εξεδόθη με τον τίτλο «Κηρύθρες» στην Αθήνα (1905) και μόλις το 1922 εξέδωσε δεύτερη συλλογή με τον τίτλο «Το φως που καίει», αφού εν τω μεταξύ επιβλήθηκε ως ποιητής με τα ποιήματα, που δημοσίευσε στα διάφορα περιοδικά. Άλλα του έργα είναι : Ο λαός των μουνούχων, διηγήματα (1923), Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική, κριτική μελέτη (1925), Σκλάβοι πολιορκημένοι, ποιήματα (1927) και τελευταία Η αληθινή απολογία του Σωκράτη (1931). Ο Κώστας Βάρναλης υπήρξε ένας από την πλειάδα των νέων, που στα 1904-5 εξέδωσε το περιοδικό «Ηγησώ», μοναδικό στο είδος του για την Ελλάδα, γιατί περιείχε μόνο ποιήματα των ιδρυτών και συνεργατών του και καθόλου πεζά.
