Απ’ τη γειτονιά μου βγαίνω
Απ’ τη γειτονιά μου βγαίνω,
στην αγάπη μου πηγαίνω,
πα’ τη βρίσκω λυπημένη
και βαριά βαλαντωμένη.
Τι έχεις κόρη μου και κλαις
και σε μένα δεν το λες;
Μη σε μάλωσε η μαμά σου
που περνώ απ’ τη γειτονιά σου;
Δεν με μάλωσε για σένα,
που ‘ν’ τα μάτια δακρυσμένα,
κλαίω που ‘μαι φιλημένη
και στα χείλη δαγκωμένη.
Δε σε φίλησα, για να σ’ αφήσω,
σε φίλησα να σ’ αποχτήσω
