ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
“Έλα πουλί μ’ ας φέβουμε και σα μακρά ας πάμε
να μην εξέρνε οι τουσμάν εγέ και συ ντ’ εφτάμε”.
“Εμείς είμεσε Πόντιοι, Πόντια σκύλ’ παιδία,
σα μέσα μου φυλάττομε μοσαίρε και σπαθία”.
“Ντο συλέον καρδίαν εχ’ς, είστε γελώ κλαινείς με
κι εγώ αγαπώ σε κι έρχομαι και συ παραμερίζ’ς με”.
“Έλα πουλί μ’ ας φέβουμαι και σα μακράν ας πάμε,
εκεί ‘ναι τα πουλόπα μου κι ξέρομε ντ’ εφτάνε”.
Έλ’ απ’ αδάκες απ’ ατού κι ας δι’ομεν τα σέρε,
να μη μας ξεχωρίζουνε εχθροί με τα μασαίρε”.