Το Ρολόι
Αντί μεταλλικού ελατηρίου φέρει λεπτή τριχιά που ξετυλίγεται από το βάρος δεμένης πέτρας. Η καμπάνα του χτυπάει μόνο τις ακριβείς ώρες. Η Μηχανή του έχει δυο γρανάζια, το εκκρεμές του και το μηχανισμό που χτυπάει τις ώρες. Κινείται με δυο βάρη. Το μικρότερο κινεί τη μηχανή του και το μεγαλύτερο ρυθμίζει το χτύπο της καμπάνας Tο 1750 φέρανε το ρολόι στην τουρκοκρατούμενη τότε Παραμυθιά. Την πρωτοβουλία αυτή ανέλαβε η οικογένεια Μαρούτση που καταγόταν από την Παραμυθιά και έμενε στην Βενετία. Για την εγκατάστασή του διαμόρφωσαν μια πλατεία και έχτισαν έναν πύργο που θα το φιλοξενούσε. Η θέση του ήταν τέτοια ώστε ο χτύπος της καμπάνας του να ακούγεται σε όλη την πόλη και τα περίχωρα. Κάποτε επισκέφτηκε την Παραμυθιά ο Αλή Πασάς. Άκουσε το ρολόι να χτυπά. Ρώτησε και έμαθε πως αυτό που χτυπά δεν είναι καμπάνα αλλά ρολόι. Και μάλιστα δεν το χτυπούσε κανένας, αλλά χτυπούσε μόνο του. Ενθουσιάστηκε ο πασάς και αποφασίζει να το μεταφέρει στα Γιάννενα. Έφτιαξε και αυτός έναν πύργο στα Γιάννενα, στην είσοδο του κάστρου για να το στεγάσει. Καθώς το μετέφεραν όμως, κάποια εξαρτήματα τα αφαίρεσαν εσκεμμένα. Έτσι δεν ήταν δυνατόν να βάλουν σε λειτουργία το ρολόι, παρόλο που ο Αλή Πασάς έφερε πολλούς τεχνικούς για να βοηθήσουν την κατάσταση. Μόλις μαθαίνουν το νέο οι Παραμυθιώτες, στέλνουν στον Αλή αντιπροσωπία και του λένε πως το ρολόι είναι ταμένο στον Άγιο Δονάτο. Για τούτο δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει σε άλλη πόλη εκτός από την Παραμυθιά, που είναι η περιφέρεια του Αγίου. Έτσι λοιπόν αναγκάστηκε ο πασάς να το επιστρέψει πίσω. Το ρολόι πήρε και πάλι τη θέση του στον πύργο και συνεχίζει να χτυπά, κάθε μια ώρα
