Τι μας κρύβει άραγε η «Νύμφη του Θερμαϊκού»; Ιστορίες, μύθοι και θρύλοι της Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχει πόλη χωρίς μυστήρια, θρύλους, μέρη μυστικά και περίεργα, ιστορίες που τη σημάδεψαν. Μύθους που μεταδίδονται από στόμα σε στόμα, σε παρέες, με συνοδεία καφέ ή αλκοόλ, κάποιες κρύες νύχτες του χειμώνα. Μάλιστα, όσο πιο παλιά είναι μία πόλη, τόσο περισσότεροι και πιο παράξενοι οι μύθοι που την αφορούν. Είτε κάποιος πιστεύει σε παραφυσικά φαινόμενα, είτε όχι, το ενδιαφέρον εξάπτεται και η φαντασία οργιάζει, προσφέροντας συγκινήσεις και ένα περίεργο συναίσθημα φόβου, ανυπομονησίας και περιέργειας!
Φανταστείτε, λοιπόν, τι κουβαλάει η Θεσσαλονίκη, μια πόλη χιλιάδων ετών, σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών, θρησκειών, λαογραφικών παραδόσεων και παράδοξων ιστοριών, που ξεφορτώνονταν στο λιμάνι και στο σταθμό της, μαζί με τους ανθρώπους και τα εμπορεύματα. Φώλιαζαν σε μέρη της πόλης που διέφεραν, που συγκέντρωναν μειονότητες και ταξιδιώτες.
Κάποιες φορές, τα ίδια τα γεγονότα μεταλλάσσονταν, διογκώνονταν οι ιστορίες και γίνονταν θαυμαστές για τον απλό κόσμο, σ’ εποχές που η εικόνα δεν κυριαρχούσε. Ακόμα και το ίδιο το κλίμα της πόλης, με την ομίχλη, τη θάλασσα, τα στενά σοκάκια ενισχύει την άχλη του μυστηρίου, που πλαισιώνει τα πραγματικά γεγονότα που τη σημάδεψαν για πάντα.
Τέτοιου είδους θαυμαστές ιστορίες, πραγματικές ή φανταστικές συνδεδεμένες άρρηκτα με την ιστορία και με ιδιαίτερα μέρη της Θεσσαλονίκης, συγκέντρωσε στο βιβλίο της «Το μυστικό της Νύμφης» η Μαρία Ράπτη, από τις εκδόσεις Αρχέτυπο.
Η παρουσίαση του βιβλίου πραγματοποιήθηκε στο ομώνυμο βιβλιοπωλείο, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στις 23/2/2018. Τη συγγραφέα συνέδραμαν οι κ.κ. Κωνσταντίνος Σφήκας, ο πιο γνωστός ξεναγός της πόλης και δημοσιογράφος της Unesco και ο κ. Στέφανος Ελμάζης, εκδότης-διευθυντής του περιοδικού Άβατον και των εκδόσεων Αρχέτυπο.
Σε έναν κατάμεστο χώρο, ταξιδέψαμε στο χρόνο και στο χώρο, μαθαίνοντας πράγματα που τα ξέρουν λίγοι, δοσμένα μυθιστορηματικά και όχι ως μια τυπική ιστορική έρευνα, παραθέτοντας απλά γεγονότα και ημερομηνίες.
Μέσα σε είκοσι έξι μικρές ιστορίες, μαθαίνει κανείς «πράματα και θάματα»: για το καταραμένο Ζέπελιν, τη Στήλη των Φιδιών, την Πανούκλα της Θεσσαλονίκης, τις οχτώ(!) πυρκαγιές και όχι μόνο… Ιστορίες από την αρχαιότητα ως την περίοδο της γερμανικής Κατοχής, πλαισιωμένες από γκραβούρες της εποχής, που ενέπνευσαν τη συγγραφέα να γράψει με τον δικό της τρόπο γι’ αυτές και προκαλώντας μας να δούμε την πόλη και τη γειτονιά μας με άλλο μάτι!
Όπως μας είπε η ίδια, η στήλη της στο περιοδικό «Εξώστης» την παρακίνησε να ψάξει περισσότερο το αλλιώτικο παρελθόν της πόλης, μιας πόλης που κρύβει πολλά στα έγκατα της και στη συλλογική της μνήμη. Ακόμα και υλικά κατάλοιπα υπάρχουν από αυτές τις ιστορίες, όπως το κομμάτι μετάλλου που κατείχε ο κ. Σφήκας από τον σκελετό του καταρριφθέντος Ζέπελιν, θυμίζοντάς μας ότι οι μνήμες είναι ακόμα ζωντανές και το παρελθόν κομμάτι της σύγχρονης ζωής!
Πως μπορεί κανείς, για παράδειγμα, ν’ αγνοεί περπατώντας στην Πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, ότι κάποτε εκεί ακριβώς βρισκόταν το απέραντο εβραϊκό νεκροταφείο, η μεγαλύτερη νεκρόπολη, που λεηλατήθηκε άγρια από το ναζιστικό καθεστώς; Και μόλις πριν από λίγες μέρες, ήρθαν στο φως απίστευτα αρχαιολογικά ευρήματα κατά την κατασκευή του μετρό. Πόσα, άραγε, είναι όσα δε γνωρίζουμε… πόσες ιστορίες δεν ειπώθηκαν ακόμα και πόσο μεγάλη ανάγκη είναι να έρθουν στην επιφάνεια και να διασωθούν, καθώς και να διατηρηθούν στη μνήμη οι υπάρχουσες, ανεξάρτητα από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες! Το συγκεκριμένο βιβλίο αναμφίβολα συμβάλλει σ’ αυτό, χωρίς, ωστόσο να γίνεται «βαρύ», έχοντας ζωντάνια και μια νεανική πινελιά!
Πηγή: kulturosupa.gr
