“Το ξενοδοχείο του Tρόμου”
Βράδυ στη λεωφόρο, πλάι στο πουθενά. Το αμάξι έχει διανύσει χιλιόμετρα από σκοτάδι. Μαυρίλα παντού. Αποφασίζουν να σταματήσουν το πρώτο φως που θα δουν να τους τυφλώνει. Δε θα το αφήσουν να τους προσπεράσει. Θα το “αιχμαλωτίσουν”. Τόση είναι η μοναξιά τους. Και μια ανεπαίσθητη αγωνία για το πού βρίσκονται και το πού επιθυμούν να φθάσουν τούς ενοχλεί. Και εκεί σταματούν. Και εκεί παρκάρουν. Μπροστά σε ένα παλιό ξενοδοχείο στην εθνική οδό, απόμερο και σχεδόν “οικογενειακό”, αποφασίζουν να περάσουν τη νύχτα τους. Ένας Άνδρας και μια Γυναίκα, σχεδόν ζευγάρι, σχεδόν σύζυγοι, σχεδόν παρόντες σε αυτό που πρόκειται να τους συμβεί, επιλέγουν να “διανυκτερεύσουν” εκεί. Το μόνο που χρειάζονται είναι ένα κρεβάτι.
Η βρύση στάζει. Το νερό παραμένει παγωμένο. Οι πόρτες άλλοτε τρίζουν, άλλοτε ξεχνιούνται ορθάνοιχτες στον επισκέπτη. Παντού σκόνη, παντού μούχλα. Και ο ξενοδόχος με μιαν ιδιόρρυθμη περιέργεια ανακατεύει τις σχέσεις του ξενοδοχείου με μια “τεράστια ξύλινη κουτάλα”. Προκαλεί τη θυμηδία. Προκαλεί τον φόβο. Αποτελεί και ο ίδιος μια πρόκληση στην καθημερινότητα του μπάνιου και του ύπνου, ένα τρομακτικό εμπόδιο. Κι όντως, στο ξενοδοχείο αυτό κανείς δεν πρόκειται να απολαύσει το σαπούνι. Κανείς δεν απολαμβάνει το κρεβάτι. Κανείς δεν απολαμβάνει τον Άλλον του. Άνθρωποι πιάνονται στα χέρια. Άνθρωποι κοιτάζονται στα μάτια οργισμένοι. Άνθρωποι ερωτεύονται κι εφάπτονται γεμάτοι γωνίες που επιβάλλεται να λειανθούν. Άνθρωποι εγκαταλείπονται κι ανακαλύπτονται. Άνθρωποι λησμονιούνται και μνημονεύονται. Σχέσεις αμφισβητούνται και χτίζονται. Σχέσεις αλλάζουν προσανατολισμό και σταθεροποιούνται. Ανάμεσα στους τοίχους των δωματίων του ξενοδοχείου, η μοναξιά των γυναικών και των ανδρών διαιρεί και πολλαπλασιάζει τις δυνατότητές τους για αληθινή σχέση, ανάλογα με το ποιος χτυπά κάθε φορά την πόρτα. Φωνές και ήχοι μοιάζουν να αντανακλώνται στους τοίχους και τα έπιπλα. Η μοναξιά των φιλοξενουμένων δίνει και παίρνει. Όλα κυλούν γρήγορα με μιαν τρομακτική ταχύτητα, σαν το νερό που παγώνει το σώμα, σαν το κορμί που δε βολεύεται στο μαλακό στρώμα, σαν τη σκόνη που κολλάει στο δωμάτιο ασύστολα, σαν τις πόρτες που ολοένα ανοιγοκλείνουν και τρίζουν, σαν τον ξενοδόχο με την ξύλινη κουτάλα. Λάθος κρεβάτι, κυρία μου. Λάθος κρεβάτι, κύριέ μου.
Ο χρόνος περνά και χάνεται. Στο μυαλό του Άνδρα ο χρόνος γυρνάει προς τα εμπρός, προμηνύοντας το μέλλον. Το μέλλον τον τρομάζει. Στο αύριο του ξενοδοχείου, οι ζωές πέντε ανθρώπων αναμειγνύονται αριστοτεχνικά σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Μπροστά στον εφιάλτη αυτόν, ο Άνδρας και η Γυναίκα καλούνται να έλθουν σε αυθεντική επικοινωνία και επαφή αγάπης. Επιλέγουν να σεβαστούν τον Άλλον τους. Επιλέγουν να κινηθούν στην ίδια κατεύθυνση. Επιλέγουν να φτιάξουν μαζί τα όνειρά τους. Επιλέγουν έναν κοινό δρόμο, γεμάτο φως και ανθρώπους, μακριά από σκοτάδια κι άκαρπες λεωφόρους. Το κρεβάτι παραμένει στρωμένο και μαλακό. Το κρεβάτι περιμένει.
Θα τους το επιτρέψει, ωστόσο, αυτό ο ξενοδόχος με το πλαστό πρόσωπο και την ξύλινη κουτάλα;
Η παράσταση “Sorry, λάθος κρεβάτι!” σε κείμενο και σκηνοθεσία του Βασίλη Τσικάρα στο Θέατρο Άρατος σκιαγραφεί με μιαν ιδιαίτερα κωμική και τρυφερή διάθεση σχέσεις εξουσιαστικές που αναπτύσσονται ανάμεσα σε εραστές και συζύγους με αφορμή ένα κρεβάτι ξενοδοχείου. Άνθρωποι, κατ΄επίφασην ερωτευμένοι κι αγαπημένοι, έρχονται αντιμέτωποι με τις σκιές τους, τα υποσυνείδητά τους πάθη και τα ένστικτά τους, μόλις εισέρχονται στη σουίτα ενός “σκοτεινού” και απομονωμένου μοτέλ.
.
Ο ξενοδόχος φαίνεται ότι κρύβει ένοχα μυστικά. Δίνει την εντύπωση ενός εφιαλτικά ιδιόρρυθμου και μυστηριώδους ανθρώπου, που κινεί τα νήματα στις ζωές των φιλοξενουμένων του, σαν να πρόκειται για μαριονέτες σε ένα δικό του έργο. Οι πελάτες του άθλιου και περιθωριοποιη-μένου αυτού ξενοδοχείου είναι ανήμποροι να οριοθετήσουν τη θέση τους μέσα στο ξενοδοχείο αλλά και έξω από αυτό. Αδυνατούν να απαλλαγούν από τις εσωτερικές τους συγκρούσεις και την υποκρισία των ερωτικών τους επιλογών. Βασανίζονται από τις ανασφάλειες και τους φόβους τους, από τις λανθάνουσές τους επιθυμίες κι όνειρα.
.
Όνειρα και πραγματικότητα γίνονται ένα κράμα και δεν είναι δυνατόν να διαχωριστούν. Τα όρια ανάμεσα στην αλήθεια και τη φαντασία δεν είναι διακριτά. Ακόμη και η ύπαρξη των τεσσάρων αυτών προσώπων τείνει να αμφισβητηθεί. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη. Και εμείς μένουμε διαρκώς έκπληκτοι, περιμένοντας το λάθος κρεβάτι να γεμίσει.
.
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή Ώρα έναρξης: 21.30. (μέχρι και την Κυριακή των Βαΐων 1/4/2018.)
Πηγή: kulturosupa.gr