Νίκος Καζαντζάκης
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Φεβρουαρίου 1883. Το 1902 εισήχθη στην Νομική Σχολή απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα το Δεκέμβριο του 1906. Τον Οκτώβριο έφυγε για την Γαλλία για να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο του Μπέρξον ο οποίος και επηρέασε ιδιαιτέρως την πορεία του. Τον Οκτώβριο του 1911 παντρεύτηκε την Γαλάτεια Καζαντζάκη, αλλά χώρισαν το 1926. Το 1915 προσπάθησε να στήσει μια επιχείρηση ξυλείας, χωρίς όμως επιτυχία. Το 1946, για λίγες μόνο μέρες, έγινε υπουργός Πολιτισμού. Το 1945 παντρεύτηκε την Ελένη Σαμίου, η οποία είχε υπάρξει σύντροφός του για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τον χωρισμό του. Την 1η Μαΐου 1947 διορίστηκε στην Ουνέσκο σύμβουλος λογοτεχνίας, μια θέση η οποία του πρόσφερε τη δυνατότητα να αναδείξει και το δικό του έργο. Ωστόσο, παραιτήθηκε ένα χρόνο μετά και εγκαταστάθηκε στην Αντίμπ. Υπήρξε προσωπικός φίλος του Σικελιανού με τον οποίο πραγματοποίησαν διάφορα ταξίδια στην Ελλάδα. Ο ίδιος έζησε μεγάλα τμήματα της ζωής του σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και σε χώρες της Ασίας. Τα έργα του τα πρώτα χρόνια δεν είχαν ιδιαίτερη ανταπόκριση στο ελληνικό κοινό και δεν του εξασφάλιζαν τα προς το ζην με αποτέλεσμα να εργάζεται κατά καιρούς ως μεταφραστής. Το έργο του « Ο Αλέξης Ζορμπάς» όταν κυκλοφόρησε το 1946 στην Αθήνα πέρασε σχεδόν απαρατήρητο από τους κριτικούς. Έπρεπε να βραβευτεί στο Παρίσι το 1954 για να το προσέξουν. Ωστόσο, τα περισσότερα βιβλία του έχουν πλέον μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Χρησιμοποιούσε κατά καιρούς διάφορα ψευδώνυμα, όπως Κάρμα Νιραβαμή, Πέτρος Ψηλορείτης κ.α.
Πέθανε στο Φράισμπουργκ στις 26 Οκτωβρίου 1957 και θάφτηκε στις 5 Νοεμβρίου στο Ηράκλειο, στην Τάπια Μαρτινέγκο. O Καζαντζάκης είναι ορόσημο στην νεοελληνική λογοτεχνία. Είναι ο συγγραφέας του πεζού έντεχνου λόγου που έχει ταυτόχρονα και ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία. Ο Μανώλης Γιαλουράκης στη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας γράφει: «Ο Αλέξης Ζορμπάς μπορεί να εξασφαλίσει την αθανασία ενός Ευρωπαίου συγγραφέα. Ο Καπετάν Μιχάλης ενός Έλληνα». Κυνηγός ασύλληπτων οραμάτων γνώριζε ότι ζούσε με παραισθήσεις αλλά ποτέ δεν θέλησε να τις απαρνηθεί. Χαρακτηριστική είναι η φράση του: « Οι ψυχές που έθρεψαν την ψυχή μου: Βούδας, Μωϋσής, Χριστός, Μουχαμέτης, Λένιν, Αλέξανδρος, Δάντης, Σαίξπηρ, Νίτσε, Ντα Βίτσι, Γκρέκο».Τελικά αυτός ο αγωνιώδης συγγραφέας βρήκε το πρότυπό του σε ένα άσημο Διονυσιακό άνθρωπο, το Ζορμπά, που τον έκανε Μυθιστόρημα και «θεό» του.
