Η Κέα στους προϊστορικούς χρόνους
Οι πρώτοι οικιστές της νεολιθικής εποχής, επέλεξαν βραχώδη υψώματα κοντά στην ακτή για να εποπτεύουν τη θάλασσα και τη στεριά. Τα ευρήματα που βρέθηκαν στον πρώτο οικισμό στο ακρωτήριο Κεφάλα μαρτυρούν τις πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις της Κέας με την ηπειρωτική Ελλάδα, και φέρνουν στο φως τον Κυκλαδικό πολιτισμό. Ο οικισμός ιδρύθηκε στην τελική νεολιθική περίοδο (3.300 π.χ.), στο ομώνυμο ακρωτήριο, στη βορειοδυτική ακτή του νησιού. Στους πρόποδες του ίδιου λόφου οργανώθηκε το νεκροταφείο του οικισμού. Ο χώρος κατοικήθηκε για έναν περίπου αιώνα.
Οι κάτοικοι της Κεφάλας που ήταν γεωργοί και ψαράδες, αρχίζουν να αναπτύσσουν τη μεταλλοτεχνία. Η εποχή του χαλκού είναι στο κατώφλι της ιστορίας.
Η Κέα της περιόδου του χαλκού είναι γνωστή κυρίως από τις ανασκαφές στο ακρωτήρι της Αγίας Ειρήνης που βρίσκεται κοντά στη θέση Κεφάλα.
Από την εποχή του χαλκού έως το τέλος των μυκηναϊκών χρόνων, ο οικισμός της Αγίας Ειρήνης, έβαλε τη σφραγίδα του στην ιστορία και τον πρώιμο πολιτισμό του Αιγαίου Πελάγους. Στον τον 16ο αιώνα, που ο οικισμός γίνεται κόμβος επικοινωνίας του μινωικού με τον νεότευκτο μυκηναϊκό κόσμο, η Αγία Ειρήνη μετεξελίσσεται σε κρητομυκηναϊκό κέντρο. Η θέση του σε συνδυασμό με την ασφάλεια του λιμανιού, συντελεί στην οικονομική και κοινωνική άνθηση. Από τα ευρήματα φαίνεται ότι έχει να δείξει υδρευτικά και άλλα μεγάλα έργα μυκηναϊκού τύπου καθώς και περίτεχνες διακοσμήσεις στα έργα τέχνης.
Η πόλη καταστρέφεται από ισχυρό σεισμό γύρω στο 1450 π.χ.
