Τζένη Καρέζη
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου του 1936. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Καρπούζη. Ο πατέρας της ήταν γυμνασιάρχης και η μητέρα της δασκάλα. Τα σχολικά της χρόνια τα πέρασε στη Σχολή Καλογραιών Καλαμαρί στη Θεσσαλονίκη και στη Σχολή Σεν Ζοζέφ στην Αθήνα. Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά. O πατέρας της είχε εγκαταλείψει εκέινη και την μητέρα της Θεώνη όταν του ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Μέχρι και το 1971 που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα δεν τον ξαναείδε.
Έκανε δύο γάμους. Το 1962 παντρεύτηκε τον Ζάχο Χατζηφωτίου και πέντε χρόνια μετά, το 1967 τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο με το οποίο και απέκτησε ένα γιο τον Κωνσταντίνο (Κωνσταντίνος Καζάκος). Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.
Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992 στο σπίτι της. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 29 Ιουλίου του 1992 εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου.
Το 1951, την ίδια χρονιά που αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή, πήρε μέρος στη θεατρική παράσταση Αντιγόνη του Σοφοκλή που παιζόταν στο ΡΕΞ. Την ίδια επίσης χρονιά έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Από τον Οκτώβριο του 1954, μαθήτρια ακόμα, άρχισε να εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Κοτοπούλη, σε ρόλους πρωταγωνιστικούς δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη στα έργα Ωραία Ελένη και Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα, τα οποία και την καθιέρωσαν.
Ως βασικό επίσης στέλεχος του Εθνικού θεάτρου ερμήνευσε Σαίξπηρ, Μίλλερ, Αντρέγιεφ, Τερζάκη, Ρώμα και Αριστοφάνη. Το 1962 είναι πρωταγωνίστρια στο θέατρο Μουσούρη. Από το 1963 ηγείται πλέον προσωπικού θιάσου όπου μεταξύ άλλων έπαιξε τα έργα Κρατικές υποθέσεις, Μαίρη – Μαίρη, Κάθε Τετάρτη, κ.ά. Από το 1968 ανέβασε με τον Κώστα Καζάκο τα έργα: Θεοδώρα η Μεγάλη, Ασπασία, Το μεγάλο μας τσίρκο, Ο Εχθρός λαός. κ.ά.
Άλλα θεατρικά έργα στα οποία έχει παίξει είναι: Ανεργία μηδέν, Δοκιμασία, Άμλετ, Ζωντανό πτώμα, Ανθή, Βασιλιάς Ληρ, Ζαμπελάκι, Νύχτα στη Μεσόγειο, Ένα κουτό κορίτσι, Η κυρία δε με μέλλει, Μία ιστορία από το Ιρκούτσκ, Πάπισσα Ιωάννα, Η κυρία Προέδρου, Πολίτες β’ κατηγορίας, Η Παναγία των Παρισίων, Οι θεατρίνοι, Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ, Έντα Γκάμπλερ, Πρόσωπο με πρόσωπο, Βυσσινόκηπος (με μεγάλη επιτυχία), Διαμάντια και μπλουζ.
Στο αρχαίο θέατρο έπαιξε επίσης στα έργα: Αντιγόνη, Εκκλησιάζουσες, Λυσιστράτη Θεσμοφοριάζουσες, Κλυταιμνήστρα, Μήδεια, Ηλέκτρα και Οιδίπους Τύραννος.
Στη θεατρική σκηνή θεωρήθηκε καλλιτεχνική αντίπαλος της Αλίκης Βουγιουκλάκη, αναβιώνοντας έτσι την καλλιτεχνική αντιπαλότητα της Κυβέλης με την Μαρίκα Κοτοπούλη χωρίς όμως τις πολιτικές προεκτάσεις εκείνης της διαμάχης.
Πρωταγωνίστησε επίσης σε πολλές ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, όπως: Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Η θεία απ΄ το Σικάγο Ραντεβού στην Κέρκυρα, Τα κόκκινα φανάρια ,Λόλα, Δεσποινίς διευθυντής, Μια τρελή, τρελή οικογένεια, Τζένη-Τζένη Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος και πολλές άλλες.
