Ο Φλάμπουρας
Σύμβολο και «σήμα κατατεθέν» του σαρακατσάνικου γάμου είναι ο φλάμπουρας, ο οποίος θεωρείται εξέλιξη του βυζαντινού λαβάρου. Αποτελείται από ένα μακρύ ξύλο, που χρησιμεύει ως κοντάρι της σημαίας. Στην κορυφή γίνεται ο ξύλινος σταυρός, στις τρεις κορυφές του οποίου τοποθετούνται τρία ολόκληρα μήλα ή ρόιδα, σύμβολα υγείας και γονιμότητας.
Στο κοντάρι ράβεται το μαντίλι, το οποίο είχε απαραίτητα σταυρό στη μέση. Το μαντίλι στολιζόταν με φρέντζες (διάφορες κορδέλες) και χαρχαγγέλια (κουδουνάκια). Σε παλαιότερη μορφή του ο φλάμπουρας ήταν πορφυρός, ενώ στις νεότερες εκδοχές του κυριαρχούν τα χρώματα της ελληνικής σημαίας δηλ., άσπρο και γαλάζιο.
Η κατασκευή του γινόταν με ιδιαίτερη ιεροτελεστία (με χορούς και ειδικά τραγούδια). Ο μπράτιμος ή φλαμπουριάρης ήταν ο συνοδός του γαμπρού και ο φύλακας του φλάμπουρα.
Με τον φλάμπουρα ξεκινούσε ο γάμος και το γλέντι. Ο κάθε πρωτοχορευτής τον κρατούσε ψηλά να προηγείται του χορού.
