Το Ζάλογγο
Ο Αλή πασάς αθέτησε το λόγο του και καταδίωξε τους Σουλιώτες το Δεκέμβρη του 1803, όταν έπεσε το Σούλι από προδοσία. Οι Σουλιώτες ξεκίνησαν χωρισμένοι σε τρεις ομάδες, η μια από αυτές, αποτελούμενη από 800 Σουλιώτες, με αρχηγό τον Κουτσονίκα, κατευθυνόταν προς την Πάργα που την κατείχαν οι Ρώσοι, και στάθηκε στο Ζάλογγο για να αναπαυθεί. Για να διαφύγουν την καταδίωξη των Αλβανών του Αλή πασά, οι Σουλιώτες οχυρώθηκαν στο μοναστήρι της κορυφής, όπου αντιστάθηκαν επί δυο μέρες. Στις 18 Δεκεμβρίου, μια ομάδα, υπό τον Κίτσο Μπότσαρη, κατόρθωσε να διασπάσει τον κλοιό και 147 άντρες έφθασαν στην Πάργα. Όσοι απομείναν στην μονή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 57 γυναίκες κατέφυγαν σ’ ένα βράχο στην κορυφή που ονομάζεται Στεφάνι. Για να μην πέσουν στα χέρια των Αλβανών και αφού έριξαν τα παιδιά τους στο βάραθρο του ποταμού Αχέροντα, πήδησαν κι αυτές, κατά την παράδοση χορεύοντας, η μια μετά την άλλη στον γκρεμό.
